Laatste verslag!

HeyHey!

Mijn Kenia avontuur zit er bijna op. Vrijdag heeeeeel vroeg in de ochtend stap ik al weer op het vliegtuig en rond 6u ‘s avonds kom ik aan op Schiphol.

De afgelopen weekjes ben ik in Nairobi op het kantoor van SOPA geweest. Het is me duidelijk geworden dat er hier minder hard gewerkt wordt dan ook een kantoor in Nederland… De meeste mensen komen rond 10u een keer aan, lunchen van half 1 tot 2, en vertrekken rond 4 u weer richting huis. Ik viel echter niet onder de meeste mensen… Omdat Whycliffe wel iedere dag op tijd wil zijn vertrekken we iedere dag om half 7 vanaf huis. Rond half 9 zijn we er dan.

Ook de manier van werken is hier anders. In de 1e week was er een nieuwjaarsbijeenkomst voor al het personeel waar iedereen de doelen van zijn of haar afdeling zou delen. In Nederland zou dit waarschijnlijk d.m.v. een nette presentatie gedaan worden en zouden de doelen SMART geformuleerd zijn. Hier was het allemaal wat minder voorbereid. Ik zag de gene naast mij snel even op een papiertje voorbereiden wat zij moest vertellen terwijl de ander aan het presenteren was. Ik ben wat kantoorwerk betreft lekker meegegaan in deze flow (heb immers wel genoeg gedaan bij A-step e.d.) en heb het wat rustig aan gedaan.

Mijn beste ervaringen deze weken waren de bezoeken aan partners van SOPA in Nairobi. Op maandag 20 januari ben ik op bezoek geweest naar Box Girls en Sain Johns. Box girls is een organisatie die in de sloppenwijk Kariobangi actief is. Ze gebruiken boxen om sociale problemen aan te pakken en richten zich vooral op vrouwen. Het programma is erg succesvol en een van hun vrouwelijke boxers is zelfs naar de laatste olympische spelen geweest! In de ochtend heb ik met hen meegetraind en daarna ben ik naar het kantoor geweest waar de manager me alles over het programma heeft verteld.

Vanuit box girls werd ik opgehaald door iemand van Saint Johns. Dit is een organisatie die zich in Korogocho (de sloppenwijk naar Kariobangi) inzet een ook sport gebruikt. Hier heb ik een rondleiding door de sloppenwijk gekregen. Korogocho bevind zich voor de helft op de grootste vuilnisbelt van Nairobi. Het stinkt er dan ook ontzettend… De meeste huisjes zijn gemaakt van golfplaat en het is moeilijk om je voor te stellen dat mensen echt zo wonen.

Afgelopen weekend ben ik bij een 3e partner van SOPA, Amani Kibera, geweest. Zij gebruiken voetbal in de wijk Kibera. Kibera is de grootste sloppenwijk van Afrika en er wonen meer dan een miljoen mensen. De organisatie is een van de grootste binnen het sports voor development partnership (waar SOPA coördinator van is). Omdat zowel de organisatie als de buurt erg groot zijn besloten we dat ik hier het beste twee dagen heen kon gaan.

Op zaterdag heb ik het kantoor bezocht waar ik een planningsbijeenkomst voor een nieuw programma heb bijgewoond. Erg interessant hoe professioneel en effectief deze meeting gehouden werd (het kan blijkbaar dus wel). Verder hebben we de bibliotheek van Amani Kibera bezocht waar kinderen gratis toegang hebben tot studieboeken e.d. In de avond hebben we kroeg bezocht die de organisatie heeft om inkomsten te genereren. Natuurlijk hebben we hier even aan meegeholpen door een paar biertjes te nuttigen…

Kleine gedeeltes van de wijk hebben “normale” huizen. De eigenaar van Amani Kibera woont in zo’n huis, en ik bleef er slapen. Op zondag ochtend hebben we een uur of twee door Kibera gelopen en nog een aantal programma’s van de organisatie bezocht. Het is echt ongelofelijk groot en er zijn zelfs een soort centrums binnen de wijk. Hoewel de omstandigheden natuurlijk niet ideaal zijn, heeft het ook wel wat. Iedereen is voornamelijk buiten waardoor er veel contact is. Sommige mensen hebben kei harde muziek op staan die in de meeste delen wel te horen is. Je kan zien dat de mensen die er wonen het wel zwaar hebben, maar ze lijken toch ook wel een soort van gelukkig (of i.i.g. oké met de situatie)

Ik zit nu nog een paar dagen op kantoor en rond mijn evaluatieverslag af. Donderdag heb ik vrij om me voor te bereiden op de reis en vrijdag ochtend om half 5 zit ik al weer in het vliegtuig terug naar Nederland! Ik heb een enorm mooie tijd gehad. Ik heb ontzettend veel gereisd, gezien, geleerd en ervaren en ik zal deze maanden nooit meer vergeten! Hoe vet het ook was, het voelt ook wel goed om weer naar huis te gaan en weer in de “normale” wereld te leven!

Ik wil jullie allemaal graag bedanken voor het volgen van mijn avontuur! Zowel op deze blog als de foto’s op Facebook heb ik veel leuke reacties gehad en het was fijn om op deze manier toch nog een beetje in contact te blijven!

Tot snel allemaal!