Bezoek aan Kampala

Hey Allemaal!

Toch nog even een update voor ik naar de woestijn vertrek! Op z’n Keniaans is de trip uitgesteld. Ik vlieg nu maandag die kant op. Het leek me toch leuk om jullie voor deze tijd nog even te vertellen over mijn ervaringen in Oeganda de afgelopen dagen!

Dinsdag avond om 11u gingen Tim en ik met de auto richting het centrum. Om 12 uur zou daar mijn bus vertrekken richting Kampala. Toen we bij de busmaatschappij aankwamen kregen we te horen dat het nog 2 uur zou duren voor de bus er zou zijn… We zijn toen even langs de supermarkt gegaan om iets te eten en te drinken te halen en zijn in de auto gaan wachten. Het was maar goed dat we niet terug naar Tim zijn huis zijn gegaan want een half uur later werd ik gebeld dat de bus er was en hij op het punt stond te vertrekken…

Rond half 3 kwamen we aan bij de Grens. Kenia uit ging makkelijk maar de rij mijn Oeganda visum te krijgen was enorm lang! Toen ik na anderhalf uur uiteindelijk in Oeganda stond hebben we nog eens ander half uur moeten wachten tot de rest van de bus vol zat! Uiteindelijk kwam ik rond half 10 aan in Kampala. Vanaf het centrum heb ik een boda (motortaxi) naar het huis van Martijn gepakt.

Martijn weet op de een of andere manier altijd de mooie, rustige plekjes in een drukke stad op te zoeken. Hij was ook de gene die mij had getipt over wildebeest camp (zie foto’s op facebook) waar ik met margriet heb verbleven. Ook deze plek zag er weer prachtig uit. Ik was blij verrast toen ik zag dat ik een eigen kamer had met een groot bed en zelfs een eigen badkamer met een normale wc en een LIGBAD!!! Omdat ik een lange reis achter de rug had ben ik hier gelijk even in gaan liggen en heb ik daarna een fijn dutje gedaan in het lekkere bed!

Aan het eind van de dag ben ik met Martijn en zijn vrouw Lotte uit eten geweest bij Casia Lodge. Kampala is gebouwd op 7 heuvels (zo noemen ze het daar maar ik vond het gewoon bergen…). Casia lodge bevind zich boven op zo’n heuvel. Omdat we op het balkon aten hadden we een ontzettend mooi uitzicht over de stad en alle lichtjes in het donker. Ook het eten was er enorm lekker en ik genoot na een lange tijd weer van een biertje!

Meer biertjes volgden toen ik met Martijn in een sportsbar in Kampala Ajax – AC Milan ben gaan kijken. De mensen die mij een beetje kennen weten dat ik geen enorme voetbalfan ben… maar nu was het toch wel even heel lekker om met wat mensen in een bar te zitten en onder het genot een paar biertjes naar dit rare spelletje op tv te kijken. Hoewel zelfs ik kon zien dat Ajax ontzettend veel beter was dan Milan bleef het 0-0…

De volgende dag moesten Martijn en Lotte wat werk doen. Ze hadden echter een leuke activiteit voor mij bedacht. Een andere Nederlander organiseert fietstochten (hoe kan het ook anders) in Kampala met een gids. Ik kon kiezen tussen de wat gemakkelijkere tour door de stad, of de sportievere tocht in de natuur bij het meer (Kampala ligt net als Kisumu aan Lake Victoria). De keuze was snel gemaakt en even later zat ik met een Oegandees en 2 fietsen in een bootje en werden we naar het begin van de tocht van 20 km gebracht.

De tocht was erg mooi en ook zeker zwaar! Omdat Kampala op hoogte zit kun je maar 80% van je longinhoud gebruiken. Dit heb ik zeker gemerkt (en ja… dit is inderdaad een excuus… ik had het vooral zwaar omdat ik nog vrijwel niks aan mijn conditie gedaan heb sinds ik in Kenia ben…). De heuvels (ik vond het opnieuw gewoon bergen…) waren stijl dus omhoog gaan was zwaar, en naar beneden gaan dikke pret! De omgeving was erg mooi en de tocht was goed uitgezet waardoor we zelfs door de homesteads (soort mini dorpjes waar één familie woont) van mensen kwamen! Zo zie je het wel op een andere manier dan vanuit een auto waarmee je alleen op de hoofdwegen blijft. Het was een leuke ervaring en blijkbaar was mijn conditie toch zo slecht nog niet want ik kreeg van de gids te horen dat hij blij was eindelijk een keer een sportief iemand mee te hebben zodat hij ook op een lekker tempo kon fietsen!

Het compound waar Martijn woont bestaat uit twee huizen. Het huis van de eigenaar, en dat van Martijn. De eigenaar is een vriend van Martijn die voor War child Oeganda werkt. In de avond hebben we met z’n allen de BBQ aangestoken en lekker gegeten. Het was erg gezellig om weer een keer met een groep Nederlanders te zitten, Nederlandse verhalen te horen en Nederlandse grappen te kunnen maken onder het genot van een biertje en overgebleven pepernoten en chocoladeletters.

Op vrijdag ochtend vertrok ik (na nog een keer lekker te douchen) weer richting Kenia. Omdat ik geen zin had weer zo lang bij de grens te wachten tot de hele buslading mensen klaar was besloot ik met een Matatu (soort mini busje) naar de grens te reizen, daar over te steken en vanaf daar een andere Matatu naar Eldoret te pakken. Ik bedacht me ineens hoe veel ik al geleerd heb sinds ik in dit land ben en hoe makkelijk het reizen e.d. me nu afgaat zonder hulp van mijn stage bedrijf of iets dergelijks!

Op de heenweg was ik de grens bij Busia gepasseerd. Op de terugweg ben ik langs Malaba gegaan. Dit had ik niet moeten doen… Ik dacht dat Busia al slecht georganiseerd was, maar Malaba is echt chaos! In Busia waren er aparte rijen voor mensen die het land in wilden en die er uit gingen en kreeg je terwijl je stond te wachten een formulier om in te vullen. In Malaba was er maar één loket open en dus ook maar één rij voor zowel mensen die Kenia uit wilden, als er in. Pas bij het loket kreeg je het formulier, waardoor iedere persoon zo’n 10 minuten nodig had i.p.v. de ene minuut die daadwerkelijk nodig is om het formulier te checken en je paspoort te stempelen… Ik was helemaal verbaasd toen ik niet met Keniaans of Oegandees geld kon betalen maar Dollars moest gaan zoeken… Ik had al snel iemand gevonden die me voor een veel te hoge wisselkoers wel dollars wilde verkopen… Omdat ik geen zin had om er langer over te doen heb ik ze maar gekocht, daarna fijn voorgedrongen omdat ik niet opnieuw in de rij wilde staan en snel mijn visum laten stempelen.

Het was nog even spannend of mijn visum wel goedgekeurd zou worden. Omdat ik voor bijna 5 maanden in Kenia ben heb ik eigenlijk een studentenvisum nodig. Ik heb echter een 3 maanden toeristen visum genomen omdat dit veel gedoe scheelt met aanvragen e.d. De reden voor mijn bezoek aan Kampala was dat de 3 maanden om waren en ik dus het land uit moest. Het is natuurlijk een beetje vreemd dat ik twee dagen later weer voor een nieuw toeristenvisum aan de grens sta… Mijn stagebegeleider had me echter verzekerd dat het wel goed zou komen dus ik besloot het er op te wagen. Achteraf had ik er geen stress van moeten hebben want ze hebben niet eens naar mijn oude visum gekeken en gewoon de nieuwe stempel gezet…

Vanuit Malaba was ik binnen een paar uur in Eldoret. Deze Matatu bestuurder was denk ik stiekem ook F1 racer! Wat ik komisch vond is dat de wijzer van de snelheidsmeter stopte bij 80km/h (de max toegestane snelheid van een matatu) terwijl we duidelijk harder reden... Tim kwam me ophalen en ik was eindelijk weer bij mijn home away from home! Dit weekend even bijkomen en maandag vlieg ik dan toch echt naar het noorden om in het grensgebied sportactiviteiten te gaan organiseren met krijgers van de verschillende stammen daar. Ongetwijfeld wordt dit weer een bijzondere ervaring. Als ik terug ben horen jullie er alles over!

Groetjes!