Laatste weekje Nairobi
Door: Koen Berends
Blijf op de hoogte en volg Koen
04 Oktober 2013 | Kenia, Nairobi
Hey Allemaal!
Het is al weer een tijdje terug sinds mijn laatste verslag. In de tussentijd is er veel gebeurt! Ik heb een tijdje erg slechte internet verbinding gehad dus vandaar dit enorme verslag in een keer.
Op zaterdag 28 september ging ik met Terry (Een collega van SOPA die ik al ken van het project van vorig jaar) het centrum van Nairobi in. Na een tijdje rond te lopen kreeg zij een bericht binnen over de aanval op de westgate mall (door al shabaab die ook in NL veel in het nieuws is geweest). Na dit bericht zijn wij voor de veiligheid het centrum uit gegaan en naar de Universiteitscampus geweest. Hier heeft zij vrienden wonen waar we de rest van de middag gezeten hebben. Het was erg fijn om weer even met jonge mensen te chillen en rustig een biertje te drinken!
Op zondag was de aanval op Westgate nog steeds aan de gang. De ambasade gaf het advies uit niet naar plekken te gaan waar veel (rijke/westerse) mensen samen komen. Gelukkig stond er voor mij een bezoek aan de sloppenwijk Kibera op de planning (normaal niet de veiligste buurt van Nairobi maar zeker geen doelwit voor een terroristische aanval). In Kibera hebben we een van de partners van SOPA (Amani Kibera) ontmoet. Zij proberen d.m.v. voetbal kinderen te stimuleren en bezig te houden om zo drugsmisbruik en criminaliteit te voorkomen. Iedere zondag hebben ze een voetbal toernooi waar zo’n 300 kinderen aan mee doen. Het was mooi om te zien hoe kinderen die zo’n zwaar leven hebben (want als je door die wijk loopt zie je pas echt wat armoede is) nog zo kunnen genieten van een spelletje als voetbal en dan ineens weer echt kind zijn. Naast dat ze erg veel plezier hadden was iedereen doodfanatiek! Het schijnt dat de teams iedere dag trainen en dat is ook wel te zien want ze zijn echt heel erg goed! Verder was het leuk om met de leden van de organisatie te praten over hun redenen om aan het programma deel te nemen.
Maandag en dinsdag waren mijn laatste dagen op Kantoor. Ik kreeg nog wat rapportages en verslagen te lezen over de verschillende programma’s van SOPA (de mensen die weten hoe veel ik van lezen houdt zullen snappen dat ik blij was dat ik bijna uit het kantoor weg kon). Wat leuk was, was dat Martijn van de Nederlandse sport alliantie (NSA) op bezoek was. De NSA is een partner van SOPA en staat hen bij op het gebied van capacity building (het aanleren van vaardigheden). Ik kende Martijn nog van het vorige SM&O project en het was fijn af en toe even Nederlands te kunnen spreken.
Op woensdag verliet ik het spiritual retreat centre met al mijn spullen om te verhuizen naar het Kolping guest house waar een management training van SOPA plaats zou vinden. Op zon training komen mensen van de verschillende organisaties die door SOPA begeleid worden (samen heet dit het Kenya sports for devellopment partnership (KSDP) samen om ervaringen te delen en bij te leren. Het onderwerp van de training was monitoren en evalueren.
Voor we naar de training gingen brachten we een bezoek aan Sadilli, een van de KSDP partners. Sadilli is een van de meest ontwikkelde organisaties binnen het netwerk en dat was goed te zien. Ze beschikten over een groot sportcomplex met o.a. een buitenzwembad, tennisbanen, basketbalveld, voetbalveld, rugbyveld en fitnessruimte. Hiernaast is er een klein restaurant, een vergaderzaal en zijn er zo’n 25 hotelkamers/appartementen om te slapen aanwezig. Laatstgenoemde faciliteiten worden gebruik om inkomen te genereren wat gebruikt wordt om de sport for devellopment activiteiten te kunnen financieren. Deze set up was goed om te zien omdat dit ook het einddoel is voor het project in Siaya.
De training duurde van woensdagavond tot zaterdagmiddag. Hoewel het niveau erg laag was, was het goed om te zien hoe de partnerorganisaties werken en in elkaar zitten. Onder de deelnemers waren veel jongeren die als vrijwilliger bij probeerden te dragen aan een organisatie. De training ging typisch op z’n keniaans. Zo werd er de 1e ochtend te tijd genomen om iedereen erg uitgebreid voor te stellen, erg voor de hand liggende “ground rules” af te spreken (enkele voorbeelden waren niet door elkaar heen praten en je telefoon op stil zetten) en taken te verdelen. 2 mensen waren verantwoordelijk voor het opletten op de tijd en 2 anderen voor het verzorgen van de gebeden. De meest opvallende taak was die van de energizers. Omdat de spanningsboog van de meeste mensen hier een kwartier is moest er om de zoveel tijd een energizer gedaan worden. Dit liep uit een van het zingen van een liedje, tot 50x in de lucht springen, tot het spelen van stoelendans (waar ik overigens bij won!!!). Hoe raar deze dingen ook zijn om te doen met een groep van 25 volwassenen, het brengt wel sfeer. In de avonden waren we vrij. Omdat een van de deelnemers danslerares was werd er een dansclinic georganiseerd waar ik heb geleerd de salsa te dansen! Erg leuk en vooral erg hilarisch…
Na het einde van de training op zaterdag ging ik met Ambrose (een van de leiders van SOPA) mee naar zijn huis 50km buiten Nairobi. Na een enorm spannende rit met eerste de slechte wegen van Nairobi en het gestoorde verkeer daar, en later het ontbreken van wegen, lichten, verkeer of wat dan ook kwamen we aan bij zijn huis in de middle of nowhere. Bij binnenkomst viel me gelijk op dat het er donker was. Dit kwam omdat het enige licht werd verzorgd door een paar kaarsen die op tafel stonden. Ambrose legde uit dat er geen elektriciteit of stromend water aanwezig was. Die avond hebben we wat gepraat bij het kaarslicht met zijn kinderen en heeft hij me in het donker het terrein laten zien (het enige wat ik heb kunnen zien waren de sterren die zo helder lijken omdat er geen enkele verlichting in de buurt is).
Toen ik de volgende ochtend wakker werd was het tijd voor mijn 1e keniaanse douche. Dit houd in dat je een grote emmer met lauw water en een bakje meekrijgt, en je je daar mee dient te wassen. Na een tijdje kreeg ik de handigheidjes door en ik voelde me achteraf oprecht schoon! Dit is maar goed ook want in Siaya is ook nog geen stromend water aanwezig… Zal er dus aan moeten wennen.
Tegenover het huis van Ambrose zat een opvanghuis voor straatkinderen. Hier ben ik met zijn zoon ben heen gegaan om voetbal te spelen. Dit was erg leuk en vooral ook erg warm! Na een tijdje gespeeld te hebben was het tijd om te gaan. Ik ging met Terry (wat trouwens de dochter van Ambrose is) naar een feest van Mark (andere collega van SOPA). In het begin was het wat dood en formeel maar toen om een uur of 5 in de middag de wat oudere gasten vertrokken kwam ineens de drank te voorschijn en begon het feest echt! Er werd een geit aan een spit geroosterd en gezellig gegeten en gedronken. Het grappigste was dat een redelijk aangeschoten priester mij over probeerde te halen om gelovig te worden… Blijkbaar mogen Katholieke priesters gewoon drinken!
Op maandag ochtend vertrok ik dan toch eindelijk naar Siaya. In mijn volgende verslag zal ik beschrijven hoe het me daar vergaat (dit verhaal is al lang genoeg zo).
Groetjes!
Koen
Het is al weer een tijdje terug sinds mijn laatste verslag. In de tussentijd is er veel gebeurt! Ik heb een tijdje erg slechte internet verbinding gehad dus vandaar dit enorme verslag in een keer.
Op zaterdag 28 september ging ik met Terry (Een collega van SOPA die ik al ken van het project van vorig jaar) het centrum van Nairobi in. Na een tijdje rond te lopen kreeg zij een bericht binnen over de aanval op de westgate mall (door al shabaab die ook in NL veel in het nieuws is geweest). Na dit bericht zijn wij voor de veiligheid het centrum uit gegaan en naar de Universiteitscampus geweest. Hier heeft zij vrienden wonen waar we de rest van de middag gezeten hebben. Het was erg fijn om weer even met jonge mensen te chillen en rustig een biertje te drinken!
Op zondag was de aanval op Westgate nog steeds aan de gang. De ambasade gaf het advies uit niet naar plekken te gaan waar veel (rijke/westerse) mensen samen komen. Gelukkig stond er voor mij een bezoek aan de sloppenwijk Kibera op de planning (normaal niet de veiligste buurt van Nairobi maar zeker geen doelwit voor een terroristische aanval). In Kibera hebben we een van de partners van SOPA (Amani Kibera) ontmoet. Zij proberen d.m.v. voetbal kinderen te stimuleren en bezig te houden om zo drugsmisbruik en criminaliteit te voorkomen. Iedere zondag hebben ze een voetbal toernooi waar zo’n 300 kinderen aan mee doen. Het was mooi om te zien hoe kinderen die zo’n zwaar leven hebben (want als je door die wijk loopt zie je pas echt wat armoede is) nog zo kunnen genieten van een spelletje als voetbal en dan ineens weer echt kind zijn. Naast dat ze erg veel plezier hadden was iedereen doodfanatiek! Het schijnt dat de teams iedere dag trainen en dat is ook wel te zien want ze zijn echt heel erg goed! Verder was het leuk om met de leden van de organisatie te praten over hun redenen om aan het programma deel te nemen.
Maandag en dinsdag waren mijn laatste dagen op Kantoor. Ik kreeg nog wat rapportages en verslagen te lezen over de verschillende programma’s van SOPA (de mensen die weten hoe veel ik van lezen houdt zullen snappen dat ik blij was dat ik bijna uit het kantoor weg kon). Wat leuk was, was dat Martijn van de Nederlandse sport alliantie (NSA) op bezoek was. De NSA is een partner van SOPA en staat hen bij op het gebied van capacity building (het aanleren van vaardigheden). Ik kende Martijn nog van het vorige SM&O project en het was fijn af en toe even Nederlands te kunnen spreken.
Op woensdag verliet ik het spiritual retreat centre met al mijn spullen om te verhuizen naar het Kolping guest house waar een management training van SOPA plaats zou vinden. Op zon training komen mensen van de verschillende organisaties die door SOPA begeleid worden (samen heet dit het Kenya sports for devellopment partnership (KSDP) samen om ervaringen te delen en bij te leren. Het onderwerp van de training was monitoren en evalueren.
Voor we naar de training gingen brachten we een bezoek aan Sadilli, een van de KSDP partners. Sadilli is een van de meest ontwikkelde organisaties binnen het netwerk en dat was goed te zien. Ze beschikten over een groot sportcomplex met o.a. een buitenzwembad, tennisbanen, basketbalveld, voetbalveld, rugbyveld en fitnessruimte. Hiernaast is er een klein restaurant, een vergaderzaal en zijn er zo’n 25 hotelkamers/appartementen om te slapen aanwezig. Laatstgenoemde faciliteiten worden gebruik om inkomen te genereren wat gebruikt wordt om de sport for devellopment activiteiten te kunnen financieren. Deze set up was goed om te zien omdat dit ook het einddoel is voor het project in Siaya.
De training duurde van woensdagavond tot zaterdagmiddag. Hoewel het niveau erg laag was, was het goed om te zien hoe de partnerorganisaties werken en in elkaar zitten. Onder de deelnemers waren veel jongeren die als vrijwilliger bij probeerden te dragen aan een organisatie. De training ging typisch op z’n keniaans. Zo werd er de 1e ochtend te tijd genomen om iedereen erg uitgebreid voor te stellen, erg voor de hand liggende “ground rules” af te spreken (enkele voorbeelden waren niet door elkaar heen praten en je telefoon op stil zetten) en taken te verdelen. 2 mensen waren verantwoordelijk voor het opletten op de tijd en 2 anderen voor het verzorgen van de gebeden. De meest opvallende taak was die van de energizers. Omdat de spanningsboog van de meeste mensen hier een kwartier is moest er om de zoveel tijd een energizer gedaan worden. Dit liep uit een van het zingen van een liedje, tot 50x in de lucht springen, tot het spelen van stoelendans (waar ik overigens bij won!!!). Hoe raar deze dingen ook zijn om te doen met een groep van 25 volwassenen, het brengt wel sfeer. In de avonden waren we vrij. Omdat een van de deelnemers danslerares was werd er een dansclinic georganiseerd waar ik heb geleerd de salsa te dansen! Erg leuk en vooral erg hilarisch…
Na het einde van de training op zaterdag ging ik met Ambrose (een van de leiders van SOPA) mee naar zijn huis 50km buiten Nairobi. Na een enorm spannende rit met eerste de slechte wegen van Nairobi en het gestoorde verkeer daar, en later het ontbreken van wegen, lichten, verkeer of wat dan ook kwamen we aan bij zijn huis in de middle of nowhere. Bij binnenkomst viel me gelijk op dat het er donker was. Dit kwam omdat het enige licht werd verzorgd door een paar kaarsen die op tafel stonden. Ambrose legde uit dat er geen elektriciteit of stromend water aanwezig was. Die avond hebben we wat gepraat bij het kaarslicht met zijn kinderen en heeft hij me in het donker het terrein laten zien (het enige wat ik heb kunnen zien waren de sterren die zo helder lijken omdat er geen enkele verlichting in de buurt is).
Toen ik de volgende ochtend wakker werd was het tijd voor mijn 1e keniaanse douche. Dit houd in dat je een grote emmer met lauw water en een bakje meekrijgt, en je je daar mee dient te wassen. Na een tijdje kreeg ik de handigheidjes door en ik voelde me achteraf oprecht schoon! Dit is maar goed ook want in Siaya is ook nog geen stromend water aanwezig… Zal er dus aan moeten wennen.
Tegenover het huis van Ambrose zat een opvanghuis voor straatkinderen. Hier ben ik met zijn zoon ben heen gegaan om voetbal te spelen. Dit was erg leuk en vooral ook erg warm! Na een tijdje gespeeld te hebben was het tijd om te gaan. Ik ging met Terry (wat trouwens de dochter van Ambrose is) naar een feest van Mark (andere collega van SOPA). In het begin was het wat dood en formeel maar toen om een uur of 5 in de middag de wat oudere gasten vertrokken kwam ineens de drank te voorschijn en begon het feest echt! Er werd een geit aan een spit geroosterd en gezellig gegeten en gedronken. Het grappigste was dat een redelijk aangeschoten priester mij over probeerde te halen om gelovig te worden… Blijkbaar mogen Katholieke priesters gewoon drinken!
Op maandag ochtend vertrok ik dan toch eindelijk naar Siaya. In mijn volgende verslag zal ik beschrijven hoe het me daar vergaat (dit verhaal is al lang genoeg zo).
Groetjes!
Koen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
