Siaya
Door: Koen
Blijf op de hoogte en volg Koen
05 Oktober 2013 | Kenia, Siaya
Hey!
In dit reisverslag vertel ik jullie over mijn 1e week in Siaya. Toen ik op maandag avond aankwam regende het ontzettend. Het gevolg was dat de onverharde wegen hier vrijwel onbegaanbaar waren. Onze taxi (waarvan alle beplating en het dashboard aan de binnenkant waren verwijderd zodat het net een skelter met een dakje leek) deed dan ook 15 minuten over wat later ongeveer anderhalve kilometer bleek te zijn!
Aangekomen bij mijn nieuwe huisje bleek deze in een compound met 4 andere huisjes te staan (met een omheining van golfplaat en prikkeldraad er omheen). Het compound is eigendom van Mama Ian (als vrouwen in deze streek moeder worden krijgen ze als nieuwe naam mama +de naam van het 1e kind). Mama Ian is een erg aardige vrouw en je kunt bij haar erg goedkoop wat kleine dingetjes kopen als rijst en Eieren die ze verzameld van de kippen die hier rondlopen. De kinderen die hier rondlopen lijken het erg bijzonder te vinden dat ik hier ben. Soms komen ze ineens mijn huisje binnen, gaan ze in de kamer staan en beginnen ze me aan te staren… tegen ze praten of naar ze zwaaien verdient blijkbaar geen enkele reactie. Op woensdag heb ik er eindelijk een gevonden die ik wat kon laten bewegen door een voetbal zijn kant op te rollen.
De huisjes zijn een soort bungalows zoals je die op Centreparks vind. Mijn slaapkamer (waar 2 bedden staan) is ook de woonkamer (dit betekend dat er ook 2 stoelen en een klein tafeltje staan). Verder is er nog een kleine slaapkamer waar mijn collega (Ajing) slaapt, is er berging, een badkamer en een keukentje. De badkamer is voorzien van een douche waar geen water uit komt… Ook is er zo’n Franse WC. Dit is zon soort afgewerkt gat in de vloer waar je boven moet hangen… blij dat ik een jongen ben! De WC heeft wel een normale afvoer alleen omdat er geen stromen water is moet je doorspoelen door er een emmertje water in te gooien. Koken doen we op een gaspit (zoals op de camping) en op een houtskoolkacheltje. Dit is prima te doen als je er even aan gewend bent. Ajing was stomverbaasd toen ik voorstelde om te koken gister avond. Dit was de 1e keer dat zij een man zag koken in een huishouden! Dit is extra vreemd omdat haar vader als Cheff werkt in een bekend restaurant in Nairobi… blijkbaar houdt hij er van om werk en privé gescheiden te houden!
Er is hier veel te verbeteren zonder dat er erg veel moeite gedaan hoeft te worden alleen de mensen lijken hier helemaal niet mee bezig te zijn. Zo heb ik het Bed van Ajing gemaakt. De lattenbodem van dit bed was in die breedte zo’n 10cm te lang waardoor hij aan de ene kant een flink stuk hoger lag dan aan de andere kant. Dit schijnt al zo te zijn zolang zij hier woont (2 maand) en ze heeft nooit bedacht hier wat aan te doen. Ze was echter wel erg blij toen ik de zaag van de buurman leende en de lattenbodem op maat maakte. Nu ligt ze niet meer scheef in bed (ze was er al een paar keer uit gerold ‘s nachts).
Het vreemdste vindt ik nog dat het stromend water niet gefikst wordt. Regenwater wordt hier normaalgesproken verzameld in enorme regentonnen. Uit deze tonnen komen leidingen die naar de huizen gaan. Op deze manier kun je relatief schoon water uit de kranen halen om te koken, hier ook de WC mee doorspoelen en er zelfs warm mee douchen (in de douchekop zit een soort opwarmding).
Het probleem is dat deze ton een keer naar beneden is gevallen. Hij staat dus op de grond. Het platform waar hij op hoort te staan staat hier nog en hij kan dus in een paar uurtjes werk weer omhoog getakeld en aangesloten worden zodat alle woningen bij voldoende regen van stromend water zijn voorzien. Regen zal de komende tijd geen probleem zijn aangezien het regenseizoen is en het van 5 tot half 7 ontzettend hard regent iedere dag). I.p.v. de buren te verzamelen en dit probleem even aan te pakken lopen deze mensen iedere dag met 15liter jerrycans te zeulen om water in het huis beschikbaar te hebben. Ik zal in de komende week eens proberen of wat Nederlandse Pro-activiteit hier verandering in kan brengen! Dan kan ik namelijk eindelijk weer warm douchen (Nu was ik me in een soort badje maar dit betekend dat ik eerst water moet koken als ik warm water wil… Dit duurt erg lang…)
Deze week ben ik bezig geweest huis huisje verder in te richten en het huishouden bij te houden (dit kost hier een stuk meer moeite dan in NL) Verder zijn Ajing en ik begonnen draagvlak te creëren binnen de gemeenschap voor het project door iedere dag op één basisschool een sportles te verzorgen (zij geeft voetbal en ik martial arts). Wat opvalt zijn de grote kwaliteitsverschillen tussen de scholen. Waar de ene school goed georganiseerd lijkt en de directeur tijd had ingeplant om met ons te spreken en bij de activiteit aanwezig was, was op de andere school de directeur afwezig en was er niemand die wist van onze komst.
Op de school waar de directeur afwezig was zaten alle leraren buiten wat te zitten op het moment dat we aankwamen. De kinderen hoorden we in de klaslokalen erg veel lawaai maken. Ajing vertelde me dat het niet ongebruikelijk is dat leraren stoppen met lesgeven op het moment dat ze niet gecontroleerd worden. Wat nog gekker was is dat alle leraren vertrokken op het moment dat wij begonnen. Dit zorgde er voor dat het geselecteerde groepje van ongeveer 25 leerlingen waar ik training aan zou geven al snel uitgroeide tot een flinke groep van minimaal 50! Voor mij is het onmogelijk deze kinderen uit elkaar te halen dus ik kon niet bepalen wie er nou wel bij hoorde en wie niet. Omdat het ook wel een beetje zielig was als de helft alleen maar kon kijken hebben we iedereen mee laten doen. Het was een enorme uitdaging om gestructureerd en veilig aan zo’n grote groep les te geven. Vooral omdat het niveau Engels van deze leerlingen erg slecht was (terwijl ze op de goed georganiseerde school allemaal vloeiend Engels spraken).
Het is best sneu dat kinderen hier zulke ongelijke kansen krijgen. Leerlingen van de goed georganiseerde scholen zullen zichzelf veel beter kunnen redden in het leven dan die van de minder georganiseerde scholen. Dit is te danken aan de kennis die zij mee krijgen maar vooral ook aan de sociale vaardigheden en normen een waarden die de ene groep wel mee krijgt en de ander niet.
Sinds gisteren ben ik in Eldoret op bezoek bij Tim (de manager van A-step, het project waar ik eerder mee heb samengewerkt). Het is geweldig om hier weer te zijn. Ik verblijf bij Tim thuis en het voelt echt als een thuis hier! Ik blijf hier nog een week en dan ga ik weer terug naar Siaya. Ik hou jullie op de hoogte!
Groetjes!
In dit reisverslag vertel ik jullie over mijn 1e week in Siaya. Toen ik op maandag avond aankwam regende het ontzettend. Het gevolg was dat de onverharde wegen hier vrijwel onbegaanbaar waren. Onze taxi (waarvan alle beplating en het dashboard aan de binnenkant waren verwijderd zodat het net een skelter met een dakje leek) deed dan ook 15 minuten over wat later ongeveer anderhalve kilometer bleek te zijn!
Aangekomen bij mijn nieuwe huisje bleek deze in een compound met 4 andere huisjes te staan (met een omheining van golfplaat en prikkeldraad er omheen). Het compound is eigendom van Mama Ian (als vrouwen in deze streek moeder worden krijgen ze als nieuwe naam mama +de naam van het 1e kind). Mama Ian is een erg aardige vrouw en je kunt bij haar erg goedkoop wat kleine dingetjes kopen als rijst en Eieren die ze verzameld van de kippen die hier rondlopen. De kinderen die hier rondlopen lijken het erg bijzonder te vinden dat ik hier ben. Soms komen ze ineens mijn huisje binnen, gaan ze in de kamer staan en beginnen ze me aan te staren… tegen ze praten of naar ze zwaaien verdient blijkbaar geen enkele reactie. Op woensdag heb ik er eindelijk een gevonden die ik wat kon laten bewegen door een voetbal zijn kant op te rollen.
De huisjes zijn een soort bungalows zoals je die op Centreparks vind. Mijn slaapkamer (waar 2 bedden staan) is ook de woonkamer (dit betekend dat er ook 2 stoelen en een klein tafeltje staan). Verder is er nog een kleine slaapkamer waar mijn collega (Ajing) slaapt, is er berging, een badkamer en een keukentje. De badkamer is voorzien van een douche waar geen water uit komt… Ook is er zo’n Franse WC. Dit is zon soort afgewerkt gat in de vloer waar je boven moet hangen… blij dat ik een jongen ben! De WC heeft wel een normale afvoer alleen omdat er geen stromen water is moet je doorspoelen door er een emmertje water in te gooien. Koken doen we op een gaspit (zoals op de camping) en op een houtskoolkacheltje. Dit is prima te doen als je er even aan gewend bent. Ajing was stomverbaasd toen ik voorstelde om te koken gister avond. Dit was de 1e keer dat zij een man zag koken in een huishouden! Dit is extra vreemd omdat haar vader als Cheff werkt in een bekend restaurant in Nairobi… blijkbaar houdt hij er van om werk en privé gescheiden te houden!
Er is hier veel te verbeteren zonder dat er erg veel moeite gedaan hoeft te worden alleen de mensen lijken hier helemaal niet mee bezig te zijn. Zo heb ik het Bed van Ajing gemaakt. De lattenbodem van dit bed was in die breedte zo’n 10cm te lang waardoor hij aan de ene kant een flink stuk hoger lag dan aan de andere kant. Dit schijnt al zo te zijn zolang zij hier woont (2 maand) en ze heeft nooit bedacht hier wat aan te doen. Ze was echter wel erg blij toen ik de zaag van de buurman leende en de lattenbodem op maat maakte. Nu ligt ze niet meer scheef in bed (ze was er al een paar keer uit gerold ‘s nachts).
Het vreemdste vindt ik nog dat het stromend water niet gefikst wordt. Regenwater wordt hier normaalgesproken verzameld in enorme regentonnen. Uit deze tonnen komen leidingen die naar de huizen gaan. Op deze manier kun je relatief schoon water uit de kranen halen om te koken, hier ook de WC mee doorspoelen en er zelfs warm mee douchen (in de douchekop zit een soort opwarmding).
Het probleem is dat deze ton een keer naar beneden is gevallen. Hij staat dus op de grond. Het platform waar hij op hoort te staan staat hier nog en hij kan dus in een paar uurtjes werk weer omhoog getakeld en aangesloten worden zodat alle woningen bij voldoende regen van stromend water zijn voorzien. Regen zal de komende tijd geen probleem zijn aangezien het regenseizoen is en het van 5 tot half 7 ontzettend hard regent iedere dag). I.p.v. de buren te verzamelen en dit probleem even aan te pakken lopen deze mensen iedere dag met 15liter jerrycans te zeulen om water in het huis beschikbaar te hebben. Ik zal in de komende week eens proberen of wat Nederlandse Pro-activiteit hier verandering in kan brengen! Dan kan ik namelijk eindelijk weer warm douchen (Nu was ik me in een soort badje maar dit betekend dat ik eerst water moet koken als ik warm water wil… Dit duurt erg lang…)
Deze week ben ik bezig geweest huis huisje verder in te richten en het huishouden bij te houden (dit kost hier een stuk meer moeite dan in NL) Verder zijn Ajing en ik begonnen draagvlak te creëren binnen de gemeenschap voor het project door iedere dag op één basisschool een sportles te verzorgen (zij geeft voetbal en ik martial arts). Wat opvalt zijn de grote kwaliteitsverschillen tussen de scholen. Waar de ene school goed georganiseerd lijkt en de directeur tijd had ingeplant om met ons te spreken en bij de activiteit aanwezig was, was op de andere school de directeur afwezig en was er niemand die wist van onze komst.
Op de school waar de directeur afwezig was zaten alle leraren buiten wat te zitten op het moment dat we aankwamen. De kinderen hoorden we in de klaslokalen erg veel lawaai maken. Ajing vertelde me dat het niet ongebruikelijk is dat leraren stoppen met lesgeven op het moment dat ze niet gecontroleerd worden. Wat nog gekker was is dat alle leraren vertrokken op het moment dat wij begonnen. Dit zorgde er voor dat het geselecteerde groepje van ongeveer 25 leerlingen waar ik training aan zou geven al snel uitgroeide tot een flinke groep van minimaal 50! Voor mij is het onmogelijk deze kinderen uit elkaar te halen dus ik kon niet bepalen wie er nou wel bij hoorde en wie niet. Omdat het ook wel een beetje zielig was als de helft alleen maar kon kijken hebben we iedereen mee laten doen. Het was een enorme uitdaging om gestructureerd en veilig aan zo’n grote groep les te geven. Vooral omdat het niveau Engels van deze leerlingen erg slecht was (terwijl ze op de goed georganiseerde school allemaal vloeiend Engels spraken).
Het is best sneu dat kinderen hier zulke ongelijke kansen krijgen. Leerlingen van de goed georganiseerde scholen zullen zichzelf veel beter kunnen redden in het leven dan die van de minder georganiseerde scholen. Dit is te danken aan de kennis die zij mee krijgen maar vooral ook aan de sociale vaardigheden en normen een waarden die de ene groep wel mee krijgt en de ander niet.
Sinds gisteren ben ik in Eldoret op bezoek bij Tim (de manager van A-step, het project waar ik eerder mee heb samengewerkt). Het is geweldig om hier weer te zijn. Ik verblijf bij Tim thuis en het voelt echt als een thuis hier! Ik blijf hier nog een week en dan ga ik weer terug naar Siaya. Ik hou jullie op de hoogte!
Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
